Hoe stel je grenzen zodat de ander niet meer over je heen loopt?

Je doet iets tegen je zin in

Herken je dit? Vanavond viert jouw vriendin haar verjaardag. Al de hele week hik je daar tegenaan. Je hebt gewoon écht geen zin in deze sociale verplichting met die nietszeggende gesprekken. Blegh…! Je weet dat je daar een glimlach op je gezicht moet toveren en vraagt jezelf oprecht af met welke energie je dit dan zou moeten doen. Want je bent moe, hartstikke moe en je wilt vanavond gewoon met een dekentje, een kopje thee, omringd met je favoriete geurkaarsjes en een klein stukje Tony Chocolonely op de bank neerploffen. En toch ga je iets doen tegen je zin in.

 

Hallo, mijn naam is Sharon Verkaart en ik ben van “Stap in je Hart”. Ik zorg ervoor dat vrouwen gaan staan voor wie zij zijn. Dat zij zonder moeite zeggen wat zij vinden, voelen, denken en willen. Het piekeren, twijfelen aan jezelf en de ‘ja maar / stel dat / wat als’ behoort tot de verleden tijd. Zo ook het jezelf frustreren over alles wat jij maar voor je houdt, maar het liefste zou zeggen/delen. Zeg maar welkom tegen een ontspannen en genietend leven! Dit blogartikel heb ik speciaal geschreven voor Veertigplus mus om jou te helpen met diverse issues in het leven.

 

Het voelt niet goed wat er allemaal gebeurt

In plaats van haar te bellen en te vragen of je een ander moment langs mag komen voor haar verjaardag, sleep jij jezelf naar boven en probeer je nog wat van jezelf te maken. Je stapt in de auto, het is koud en je zit te gapen. Getver… wat doe ik in deze auto, ik wil gewoon thuis zijn! Je baalt enorm dat je nu weer iets doet wat je eigenlijk niet wilt. Daar aangekomen staat de muziek net wat te hard naar jouw zin. Het kost je veel energie om jezelf verstaanbaar te maken. Je feliciteert je vriendin en ziet dat iedereen een hoop plezier beleeft. Je voelt je vrijwel gelijk de buitenstaander van dit feestje. Lekker dan.. denk je nog.

Dan komt je vriendin langs met haar verjaardagstaart. Je bedankt haar vriendelijk waarop zij zegt: “Aahhh doe nou niet zo ongezellig, ik heb hem speciaal bij de bakker besteld en jij houdt toch zo van fruit en chocolade? Dan kan je deze echt niet weigeren hoor”. Met een zucht stem je toe en zegt je nog: “Wel een klein stukje hè?” en je wijst expres nog een stukje aan die je dan wel ‘okay’ vindt. Als je vriendin een bordje heeft gepakt, zie je toch dat ze een groter stuk erop legt. “Hier, speciaal voor jou, omdat ik weet dat je het zo lekker vindt”. Je draait met je ogen, zucht en perst er nog een kleine glimlach uit.

 

Het liefst wil je het eruit schreeuwen, maar je doet het niet

Gelukkig lijkt iedereen zichzelf te vermaken op het feestje en hoef jij niet persé nog energie te verzamelen om gemaakt gezellig te doen. Aan de andere kant geeft het je toch ook wel een eenzaam gevoel. Sta je daar.. op het feestje van je vriendin, in je uppie. Dat is ook niet helemaal hoe je het dan eigenlijk wenst.

Dan kijk je naar de klok en denk je: het is mooi geweest, ik heb mijn gezicht laten zien, heb het cadeautje kunnen geven en een stukje taart gegeten. Als ik nu terug naar huis ga, dan kan ik nog net even een half uurtje op de bank ploffen en mijn favoriete serie terugkijken. Dus, je staat op en loopt naar de gang. Je ene arm zit al in de mouw van je jas als er ineens een stem achter je klinkt: “Je gaat nu toch nog niet weg?”. Op dat moment voel je de grond onder je voeten wegzakken. Het liefst wil je schreeuwen en zeggen: “JAWEL, IK GA!” Maar doordat je dat niet durft, ziet je vriendin de twijfel in je ogen en nog voordat je eruit kunt stamelen dat je liever nu naar huis gaat, helpt je vriendin je alweer uit je jas. Dit is het moment waarop jij je realiseert dat jouw avondje op de bank nu definitief als sneeuw voor de zon is verdwenen…

 

Waarom lukt grenzen stellen jou niet?

Tjah… grenzen stellen, je weet het! En toch lukt het telkens maar niet. Waarom is dat toch?! Ik leg het je hieronder uit. En zal afsluiten met 3 tips die je kunt downloaden. ‘s Avonds bij het naar bed gaan, zeg jij tegen jezelf: “Morgen ga ik echt duidelijk aangeven wat ik wel/niet wil’. Met een voorzichtige glimlach van hoop en nog wat laatste gedachten aan dat het je morgen nu écht zal lukken, val jij in slaap.

Helaas weten wij beiden dat deze afspraak met jezelf, vaak niet langer dan 48 uur stand houdt. Dat is logisch! Want er zit iets ín jou, dat dit verstoort. Kennelijk heb jij ooit iets in je leven meegemaakt dat er nu telkens voor zorgt dat jij wordt tegengehouden om een volgende stap te zetten. Iets in jou, is dus bang! Bang om zichtbaar te zijn, controle te verliezen, om in een strijd terecht te komen om gekwetst te worden, bang om… noem het maar op.

 

Beperkende gevoelens en overtuigen belemmeren grenzen stellen

Wanneer jij jezelf gaat ontwikkelen door bijvoorbeeld écht je grenzen aan te geven, je kop boven het maaiveld uit te steken of de confrontatie aan te gaan met iemand, dan word je per direct geconfronteerd met allerlei (beperkende) gevoelens en overtuigingen die je in je onderbewustzijn hebt opgeslagen. Die laten verschillende alarmbellen afgaan om ervoor te zorgen dat jij weer snel terug naar het ‘oude bekende’ gaat. Want ‘wat als’ je opnieuw zou falen…, of ‘stel dat’ je opnieuw gekwetst gaat worden…

Deze alarmbellen willen jou beschermen. Dat lijkt misschien wel heel aardig, maar uiteindelijk beperkt het je enorm in je vrijheid om volledig jezelf te zijn en hetgeen te gaan doen wat je zo graag zou willen doen.

 

Andere oorzaken van geen grenzen durven stellen

Los van een eventuele eerdere ervaring in je leven, is het ook mogelijk dat je een bepaald beperkend gevoel al je gehele leven met je meedraagt. Dit kan komen doordat je datzelfde herkent in je familielijn (en jij er dus erfelijk mee belast lijkt te zijn).

Maar je kunt het ook al van kleins af aan meegekregen hebben. “Jij bent onverschillig / jij bent onzeker / jij bent…”. Als je dit maar vaak genoeg hoort, sla je het vanzelf wel op in je onderbewustzijn en zal jij hier ook naar gaan handelen en reageren. En zo zijn er nog meerdere oorzaken waardoor jij belast bent geraakt met allerlei negatieve gevoelens en overtuigingen (ballast) die jou in het leven beperken.

 

Body Mind Release-methode kan jou helpen

Kan jij het je voorstellen dat deze ballast die jij bij je draagt, voor 95% bepaalt hoe jij je voelt, denkt, gedraagt, handelt en in het leven staat? Het zijn deze overtuigingen die jouw keuzes bepalen én of iets wel of niet gaat lukken in jouw leven. Ook kleurt het de bril waarmee jij naar jezelf, een ander en het leven kijkt. Ik werk met een zeer effectieve methode (Body Mind Release). Dit is ontwikkeld om deze diepgewortelde overtuigingen los te laten.

Maar alleen met loslaten ben je er nog niet. Want, stel dat jij in je verleden een nare gebeurtenis hebt meegemaakt. Je hebt bijvoorbeeld je hart gegeven aan iemand en diegene heeft jou in de steek gelaten. Kun je je dan voorstellen dat jij dan óók een hoop positieve gevoelens verloren bent geraakt? Positieve gevoelens zoals (zelf)vertrouwen, veiligheid, overgave, levensvreugde, geborgenheid, vergevingsgezindheid, oordeelloosheid, zelfliefde en andere positieve gevoelens? Dat gebeurt dus helaas ook heel vaak.

 

Je onderbewustzijn herprogrammeren helpt

Tijdens mijn traject van ‘Rugzak naar schatkist’ laat je dus niet alleen los, maar haal je dus óók positieve gevoelens en overtuigingen terug. Doordat we je onderbewustzijn gaan herprogrammeren, kom jij weer volledig bij jezelf en is er niets of niemand meer die jou kan tegenhouden om te zijn wie jij wilt zijn (!!). Zou jij het geweldig vinden om ein-de-lijk eens zonder moeite voor jezelf op te komen? Wil je weten hoe je beter je grenzen kunt aangeven? Download dan hier mijn 3 gratis tips https://www.stapinjehart.nl/gratis.

Ben je nieuwsgierig geworden naar wat Stap in je Hart voor jou kan betekenen? Spreekt een kortdurend traject jou aan? Of vind je het juist fijn dat we geen ellenlange gesprekken zullen hebben over de vermeende oorzaak van jouw huidige situatie? Neem dan snel een kijkje op: www.stapinjehart.nl.

 

Dank je wel voor dit gastblogartikel dat je speciaal voor Veertigplus mus geschreven hebt, Sharon!